صورت دهمت یوسف و یعقوب نشانی / کز چَه رهه بالا سرِ بازار نفروشند

خواهم هوای یاد تو محراب من را پُر کند / شاید قبول افتد نماز، عمری یکی قابل شود

این غزل را در هفت فروردین 1392 سروده‌ام.

این اولین شعر سپیدی است که سرودم.

خواندن شعری از اکبر اکسیر، سبب اضطراب ماحصلش چنین غزلی شد که حکایت منش زندگی‌ام است و اشاره‌ای به آنچه می‌خواهم.

شانه بر زلف کمند تو به معراج رود / هر که را موی سیاه تو گرفتار گذاشت

این زمین خود بومی از اسرار عشق / رنگرز عالم جمال عشق را رنگ می کند

غزلی کوتاه که در شب 1 فروردین 1389 سرودم: